Op de trailer

Eerste dag, eerste les.  Trailerladen is niet altijd even evident.

We zijn begonnen met kennismaking in de wei, wachten tot nieuwsgierigheid het wint van vluchtdrang en dan bevestigen dat het negeren van dat vluchtinstinct wel eens voordelen (lees: koekjes, snoepjes, worteltjes,...) kan opleveren.

En dan naar die akelige trailer...

Femke heeft de neiging bij grote druk te 'bevriezen'.  Dit is natuurlijk paardengedrag om zichzelf te beschermen.  Zodra de druk te groot wordt en ze het in haar hoofd niet meer op een rijtje kan zetten, gaat ze letterlijk bevriezen, gewrichten gaan op slot, spieren verstijven en in het hoofdje zit een soort trance om het gevaar niet te moeten trotseren.

Doorjagen, trekken en sleuren heeft hier geen enkele zin.  Niet alleen zal het haar alleen maar opzadelen met een slechte ervaring, het is ronduit gevaarlijk om een paar 100 kilo paard in paniek te jagen, voor haar, zowel als voor iedereen die zich in de nabijheid bevindt.

Tijd geven dus, stapje voor stapje, af en toe eens wakker 'porren' en elke goede stap belonen.  Tot ze haar spook overwonnen had.  Eens op de trailer was ze ook best rustig en heel erg flink.

Wat een moedig paardje!

Na een uurtje onderweg, de omgekeerde oefening.  Opnieuw van de trailer en terug naar begane grond.  Ook hier geldt weer, rustig en beheerst, stapje voor stapje zodat de beleving voor haar overheersend positief blijft.  

Daarmee zat voor haar de dag er nog niet op.  Een nieuwe omgeving brengt voor elk paard best wat stress met zich mee, en voor Femke al helemaal.  Na jaren rustig alleen, plotsklaps vijf paarden op haar dak.  Voor vandaag nog naast elkaar om een beetje te wennen, maar morgen zal de officiële introductie nog plaatsvinden.  En de nieuwe routine, andere mensen, andere regels, andere geluiden, er komen een paar zware dagen voor haar aan.