Les 3

We bouwen voort op wat we reeds hebben opgebouwd de in de eerste twee lessen.  De spierpijn van gisteren is al weer beter, en ook plooien gaat stilletjes aan steeds beter.  We zijn overgeschakeld op twee langere blokken in de plaats van de drie korte sessies en kunnen de intensiteit van de sessies opdrijven.
Handelingen als borstelen, optuigen, voetjes geven en dergelijke meer worden meer en meer routine.  Soms is ze nog wat kopschuw, maar over het algemeen schrikt ze niet meer van geluiden of plotse bewegingen.  Alleen roepen, daar houdt ze niet van, als we onze stem verheffen (meestal niet tegen haar maar tegen één van de anderen die de stal aan het ombouwen zijn) raakt ze snel van streek en wordt ze schrikkerig en kijkerig.  Door haar dan kalm toe te spreken kalmeert ze wel heel snel.  We blijven hierop oefenen om haar zoveel mogelijk gewoon te maken aan luidere geluiden.

Ook sociaal gaat alles goed.  Femke hoort bij de kudde nu en wordt nu af en toe begeleid door de twee leiders van de kudde.  Ze hangt nog steeds erg aan Becky en is dan ook nooit ver uit de buurt van de kleine zwarte pony.

Binnen en buitenlopen doet ze alsof ze nooit anders geweten heeft en ze eet haar eten altijd helemaal op.  Terwijl ze staat te eten heeft ze ook geen last van de commotie rond haar, wij lopen daar rond met hooi en water te zeulen, ze moet af en toe aan de kant voor de kruiwagen of om met getuig van andere paarden door te kunnen en dat doet ze ook gewoon.
Als er andere paarden buiten gaan om te trainen loopt ze altijd even mee maar keert dan snel terug naar haar etensbak.  Ze is niet heel nieuwsgierig voor wat er rond haar gebeurt.
Morgen krijgt ze een dagje rust om alles te verwerken, want ook in het hoofdje is er heel wat aan de gang op dit ogenblik.