De baasjes kwamen rijden dus onze laatste les was gisteren. Morgen een dagje vrij en dan de trailer op en naar huis. Femke zal blij zijn als ze weer op vertrouwde grond staat. Vakantie is leuk, maar thuis zijn toch altijd leuker!
Wat 'n weer, wat 'n weer. De wind blies ons bijna van onze sokken vandaag, en dan tellen we de regen nog niet mee. De piste was na de hevige regenval van vannacht niet te berijden, dus maar de straat op. Een wandelingetje kan al eens deugd doen. Femke reageert wisselend op het verkeer. Soms doet ze niks, het volgende ogenblik schrikt ze zich te pletter. Ze aarzelt vaak en loopt niet vlot door, afstappen is niet het beste idee in die gevallen, omdat ze er niets van leert, we weten dat het probleem zich niet stelt als ze mag volgen. Een wandelbuddy zou in haar geval geen slecht idee zijn, op zich is ze flink, maar nog meer onzeker en nog sneller schrikken dan in de piste zelf. Een ontspannen wandelingetje is er nog niet bij. Na de wandeling terug de trailer op. Een beetje hetzelfde verhaal als gisteren, ze stopt regelmatig nog halverwege de ramp, maar eens ze daar voorbij is loopt ze kalm tot waar ze moet zijn. Tot nog toe hebbe...
we hebben een ster les gereden! Femke heeft de zijdelingse druk begrepen dus zijgangetjes en het vergroten en verkleinen van voltes begint stilaan vorm te krijgen. Maar wat n hitte! Binnen de vijf minuten stond Femke nat in het zweet en na een half uurtje stond er schuim op haar hals... we hebben het maar wat rustig aan gedaan, ze kreeg bijna geen lucht en begon letterlijk te hijgen. Omdat ze het zo lastig had hebben we het wandelingetje maar uitgesteld, Femke geeft slecht aan wanneer ze te moe wordt, misschien omdat ze het zo graag goed doet, maar wel eentje om mee op te letten, uit zichzelf vertraagt ze niet eens haar tempo, terwijl haar hartslag en pompende ademhaling duidelijk aangaven dat ze erover aan het gaan was. Morgen zou het beter moeten gaan, er zou meer wind zijn dan en bijgevolg meer zuurstof in de lucht en een beter werkende ‘ airco’op Femke.
Na een rustdag omdat we woensdag zo hard hadden gewerkt en spierpijn niet motiverend werkt, zijn we vandaag weer aan de slag gegaan. Haar neus is wat gevoelig op de plekken waar het haar weg is, dus waarschijnlijk inderdaad wat verbrand. Om te vermijden dat het lastig is tijdens het werken, hebben we het kaptoom vervangen door haar kopstuk (kaptoom werkt in op de neus, het kopstuk op de lagen in de mond via het bit). Voor grondwerk niet zo goed, maar dat is stilaan ook minder noodzakelijk. Ze is al een pak sterker inmiddels, en kan haar gewicht ook onder een ruiter behoorlijk goed op het zwaartepunt houden. We hadden toch wel een serieus wauw momentje vandaag ook. Tot nog toe ging stap al goed, mooi gedragen en lekker ontspannen, maar draf, dat bleef nog een beetje rug wegduwen en trippelen maar en als ze de kans had toch nog die schouder naar binnen gooien en als 'n racemachine door de bocht. Vandaag was anders, Femke was in vorm, in topvorm zelfs. ...
Reacties
Een reactie posten